بَحِبِّكْ يا مصرْ ..

وبعشقْ ترابكْ .

وألِفْ المداينْ ..


وأرْجعْ لبابِكْ .


وأحِسْ بكيانى ..


وكرامتى فْ رحابِكْ .


يقولوا فقيره ..


يقولوا أسيره ..


بشوفِكْ أميره ..


وأحبِّكْ يا مصرْ .




بحبِّكْ ملايه .. ومنديلْ بِقُويا .


مقالبْ من أختى .. وغتَاته مْنْ أخويا .


ودعوه مِنْ أمى .. تنسينى همِّى ..


وحِكْمَه مْنْ أبويا.


أحبِّكْ صبيِّه .. على البحرْ جايَّه ..
و

فى ساعةْ عصَارى .


ونسمه قُبَالْها .. تطيَّرْ فى شالْها ..


تبَيِّنْ جمالها .. وتِرجعْ تدارى .


وأحبِّكْ مراكبْ .. تعدِّى إللِّى راكبْ ..


لبرْ الأمانْ .


يدوبْ جوَّا نيلكْ .. ويعطشْ يجيلكْ ..


يقوللِّكْ كمانْ .




وأقابلِكْ ببُوسه .. فى زفِّةْ عروسه ..


ولَمَّه فى بيتنا ..


مع ولادْ حارتْنا ..


تدُقْ المزاهرْ .. ترُدْ المزامرْ ..


تزَغْردْ جارتْنا .


نهلِّلْ .. نغنى ..


وحلمْ التمنِّى ..


ينورْ ليليتنا .


وأحبِّك زياره لبيتْ عمْ سيدْ ..


ده أصله فقير مِشْ حيقْدرْ يعَيِّدْ ..


نعَيِّدْ عليه .. نفرَّحْ عنِيهْ ..


ويدعيلْنا دعوه بمليونْ جنيه .




فى أرضِكْ يحِسْ الغريبْ إنُّه مصرى ..

وإحنا الأجانبْ .


ويلْقَى الرعايهْ .. ويلْقَى الحمايهْ ..

على كلْ جانبْ .


ويمشى ف ربوعِكْ .. ويشبعْ بجوعِكْ ..

ويعملْ مصايبْ .


ويرحلْ وينسى .. جِميلِكْ ويقْسَى ..

ويطْلَعْ يعايبْ .


ويرْجعْ تسامْحى .. يا ساكنه فْ ملامحى ..

يا سِتْ الحبايبْ .




ولادِكْ بَنُوكى .. بروحْهُمْ فَدُوكى ..


ويِشْهدْ عليهمْ ترابكْ فى سينا .


ومنهُمْ با عوكى .. عشانْ الشِيروكِى ..


وفيللَّا فْ مارينا .


يعيشوا فى خيرِكْ .. ويدُّوهْ لغيركْ ..

ولادْ اللَّذِينا .


ولوْ جارْ زمانْهمْ .. يعودُوا لْمكانهمْ ..

يلاقوا السَكينَهْ .


وتِنْسِى جحودْهمْ .. وتبكى عليهمْ ..

عنيكى الحزينهْ .




فى أرضكْ سرَحْتْ .. فشَلْتْ ونَجَحْتْ ..


وعشْتْ بْبساطَهْ .


صاحِبتْ الحمَامْ .. ونِمْتْ فْ سلامْ ..

ولوَْ عَ البلاطهْ .


تِغَيَّرْ فى شَكلى ..همومى ومشَاكْلى ..


لكِنْ روحى لأْ .


أعَبَّرْ بغنْوهْ .. وأقولْ نُكتهْ حلوهْ ..


لكِنْ يأسْ لأْ .


ما طيقْشْ الغَتاتهْ ..


وقلبى المسالمْ ما يعرفْ شّماتهْ ..


وأقولْ بالتلاتهْ ..



بحبِّكْ .. بحبِّكْ .. بحبِّكْ .. يا مصرْ